Św. Błażeja, św. Oskara

Błażej- łac. blaesus  (sepleniący- z wadą wymowy)

Św. Błażej był biskupem Sebasty  (Turcja). Zmarł  (prawdopodobnie śmiercią męczeńską) ok. 316 za czasów cesarza Dioklecjana. Prawdopodobnie był także lekarzem. W więzieniu podobno uleczył chłopca, który połknął ość, dlatego uważany jest za patrona osób chorych na gardło. W Polsce istniał zwyczaj święcenia w dniu 3 lutego małej świeczki  (błażejki) oraz jabłka.

Oskar- skand. Os (Bóg) i kar (włócznia)- broniący słusznej sprawy

Św. Oskar, benedykt francuski, ewangelizował Danię i Szwecję. Wyniszczony nadmiernymi trudami, zmarł 3 lutego 865 roku w wieku 64 lat. Jako pierwszy apostoł tej części Europy został nazwany przez potomnych  „Apostołem Skandynawii”. Oskar w sposób szczególny troszczył się o przesiedleńców, wdowy i sieroty. Według przekazów, jeszcze za życia uczynił wiele cudownych uzdrowień, jednak z pokory uważał siebie za grzesznika. Dobre uczynki oraz cuda dokonywał w tajemnicy. Cześć oddawana mu była na tyle duża, że w dwa lata po śmierci papież Mikołaj I zaliczył go do grona świętych. Jego nieuległe rozkładowi relikwie do czasów reformacji były przechowywane w Hamburgu. Później złożono je w ziemi. Do dziś zachowały się tylko ich cząstki.