Św. Aleksego

Aleksy- grec. Alekso (bronię)

Aleksy -Falconieri-. Urodził się około r. 1200. Był zapewne kupcem florenckim. Aleksy był synem bogatego kupca i członka Gwelfów Bernarda Falconieri, oraz wujem św. Juliany. Były to czasy rozdarcia kraju i bratobójczych walk. Po dwukrotnym objawieniu się Matki Bożej we Florencji, które miały mieć miejsce w 1215 i 1233 roku, Aleksy wraz z sześcioma rówieśnikami, również florenckimi kupcami, porzucili dotychczasowe zajęcia i zaczęli wieść życie w ubóstwie i pokucie. Założyli bractwo religijne, które podejmowało zadośćuczynienie za życie i grzechy współbraci. Z czasem jego członkowie przenieśli się na wzgórze Monte Senario, gdzie rozważali Mękę Pańską i oddawali cześć Matce Bożej Bolesnej. Za jej to natchnieniem w roku 1233 powołali nowy zakon sług Najświętszej Maryi Panny zatwierdzony przez Stolicę Apostolską w 1304 roku (tzw. serwici). Jako wędrowni kaznodzieje przemierzyli wiele krajów: Italię, Francję, Niemcy i Węgry, również Polskę.  Aleksy Falconieri zmarł dożywszy ponad 100 lat. Siedmiu założycieli beatyfikowano dopiero w r. 1725, kanonizował ich zaś Leon XIII w r. 1887. Ta stosunkowo długa zwłoka pochodzi m.in. stąd, iż z latami narastało zamieszanie w historii początków zakonu, uporządkowanej dopiero w XIX i XX stuleciu.