Św. Romana, św. Oswalda

Roman- łac. Romanus- rzymski

Roman Jurajski. Urodził się w Jurze francuskiej pod koniec IV stulecia. Zrazu był uczniem opata Sabina w Ainay pod Lyonem. Potem ruszył w dziewicze lasy Jury i około r. 435 osiadł tam jako pustelnik w miejscu zwanym ongiś Condat (dziś Saint-Claude). Niebawem przylgnął doń jego młodszy brat Lupicyn. Potem przybyli tam inni, ożywieni pragnieniem chrześcijańskiej doskonałości. Życie pustelnicze przeobraziło się wtedy w życie wspólnotowe. Napływ kandydatów był tak duży, że klasztor w Condat okazał się za mały. Część mnichów pod wodzą Lupicyna zmuszona była wówczas założyć drugi ośrodek w Lauconne. Powstał też klasztor żeński w La Beaume. Roman zmarł 28 lutego 463 lub 464 r. Pochowano go w La Beaume. Dość wcześnie, bo wkrótce po r. 510, powstał jego żywot, który wszedł do zbioru zwanego Żywoty Ojców Jurajskich. Sławny wydawca Monumenta Germaniae Historica B. Krusch próbował zakwestionować autentyczność żywota Romana i utrzymywał, że powstał dopiero w IX w., ale Duchesne, a później Martine wykazali, że wielki historyk tym razem posunął się w swym krytycyzmie za daleko.

Oswald- germ. Od (Bóg) I wald (władca, król)

Oswald z Yorku. Wywodził się z rodziny duńskich przybyszów. W młodości już mianowano go kanonikiem, a następnie dziekanem kapituły katedralnej w Winchesterze. Ale te godności, które zawdzięczał swemu wujowi Odonowi, arcybiskupowi Canterbury, nie odpowiadały mu. Zrezygnowawszy z nich, udał się do Fleury nad Loarą i przywdział habit mnicha. Umierający Odo wezwał go do powrotu. Przez jakiś czas przebywał wówczas w Yorku, potem udał się do Fleury. Ściągnął go powtórnie do Yorku tamtejszy biskup, Oskyll, który także był jego krewnym. Oswald miał pracować nad reformą kleru i pomagać w zarządzaniu diecezją. Ale już w r. 961 powołano go na stolicę biskupią do Worcesteru. Zasiadłszy na niej, odnowił w klasztorach dyscyplinę, a żonatych księży zaczął zastępować zakonnikami. W rok później na propozycję arcybiskupa Canterbury, Dunstana, król wezwał go do równoczesnego objęcia arcybiskupstwa Yorku. Wyprawiwszy się wkrótce potem do Rzymu, otrzymał Oswald paliusz. Ze zdwojoną energią pracował teraz dla dobra obydwu diecezji. W Worcesterze, Westbury, Winchcombe i Ramsay pozakładał nowe klasztory, a w tym ostatnim osadził na jakiś czas Abbona z Fleury, aby kierował nauczaniem. Tam też powstał później pierwszy jego życiorys, napisany przez współczesnego mu mnicha. Oswald zmarł 29 lutego roku przestępnego 992.