Kończy się czas Wielkiego Postu, a z nim czas głoszonych rekolekcji. Dziękując Panu Bogu za ten czas publikujemy słowa podziękowań, które zredagowała nasza Pani doktor Ela Stec zachęcając do czytania, z nadzieją, że zainspirują Was do przesyłania swoich świadectw potwierdzających działanie Pana Boga, Jego dotyk i miłość. (Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.)
Podziękowania na zakończenie rekolekcji 17 marzec 2024:
Kochani, jak szybko mija czas, dopiero co zaczęliśmy wchodzić w modlitewną atmosferę z Siostrą Marią Wołodkiewicz, Pallotynką a już, wypada nam dziękować. Czas się rozstać, powrócić do naszych bliskich, do naszej codzienności. Modlitwa jest zawsze związana z wiarą w Boga. W encyklopedii możemy przeczytać, że - “jest to czynność kultowa, występująca w wielu religiach i polega na skierowaniu swoich myśli do istoty lub istot mogących być lub będących przedmiotem kultu np. bogowie, święci, aniołowie.” Natomiast Siostra Rekolekcjonistka powiedziała, że dużo się mówi i pisze o modlitwie, ale w praktyce jest to przenikanie myśli, serca przez Jezusa i w tym jakże praktycznym i świętym kursie modlitwy mogliśmy uczestniczyć.
Za czas nam podarowany, za głębię Twojego serca, rozmodlonego, pełnego ciepłej miłości - dziękujemy. Postaramy się modlić tak jak nas uczyłaś Siostro Mario i prosimy nie zapominaj nas, bądź z nami jak najczęściej.
Medjugorje, sanktuaria Maryjne, katedry, kaplice w domach zakonnych, dla nas szczególnie ta piękna kaplica u Sióstr Pallotynek, to są miejsca gdzie niebo styka się z ziemią. Każdy kto szuka Boga ze zdumieniem odkrywa jak łatwo się w takich miejscach modlić, jak szybko mija czas na wielogodzinnych programach modlitewnych.
Za możliwość odbywania rekolekcji w Waszym Domu i towarzyszenie nam w drodze do Pana dziękujemy Siostro Blanko i Wam Siostry Pallotynki.
Centrum Integracji na Górce jest naszą Górą Tabor, dziękujemy za przybliżanie nas do Pana, niech On Wam Błogosławi i daje wszelkie potrzebne łaski. To nie może być przypadkiem, że nasze rekolekcje, wspólne spotkania odbywają się w tym pięknym, pełnym Bożej miłości miejscu, ponieważ “przypadków w życiu nie ma, są tylko w gramatyce”. Zauważmy zbieżność naszych patronów. Święty Wincenty Pallotti i bł. Luigi Novarese to księża związani z Rzymem. Ciało bł. Luigiego Novarese spoczywa w kościele Santa Maria Del Suffragio czyli Maryi, która pomaga w modlitwie wstawienniczej za dusze w czyśćcu cierpiące. Św. Wincenty Pallotti, którego ciało jest zachowane, w kościele San Salvatore In Onda, czyli Świętego Zbawiciela na Fali. Przed Pallotynami, duszpasterzami przy tym kościele byli Franciszkanie (Witaj! Święty Ojcze Pio patronie naszych rekolekcji). Jeśli jest święty Ojciec Pio, to powinien być z nami św. Jan Paweł II. Otóż św. Jan Paweł II przez kilka tygodni mieszkał w Domu Generalatu Pallotynów, gdy w 1947 r. przyjechał na studia do Rzymu. św. Jan Paweł II był wielkim przyjacielem św. Ojca Pio i bł. Luigiego Novarese. Jest to niezwykłe świętych obcowanie, z którego możemy korzystać na modlitwie.
Modlitwy trzeba się uczyć. Uczymy się jej od dziecka do końca naszych dni. Każdy z nas potrzebuje nauczyciela, opiekuna, który z ojcowską miłością będzie przypominał, upominał, ale nie wypominał - “Bez Boga to ani do proga”, że “Jeżeli Pan Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na właściwym miejscu” i że “Eucharystio to znaczy dziękuję”. Tak modlić się uczy nas ks. Stanisław Łada. Dziękujemy Księże Prałacie za Eucharystie, homilie, za obecność księdza w Stowarzyszeniu Centrum Ochotników Cierpienia od jego początku, a także za obecność księdza w życiu każdego z nas.
Dom Pana bez zakrystii byłby ubożuchny i bez porządku, dlatego serdeczne Bóg zapłać Siostrze Zakrystiance za to, że dbała o naczynia i szaty liturgiczne oraz porządek w prezbiterium.
Wszyscy wiemy, że aby dom był domem a nie hotelem musi być wspólnota stołu, gdzie można podzielić się miłością, uśmiechem, chlebem. Za tę ważną część naszych rekolekcji dziękujemy Siostrom, które gotowały dla nas zdrowo, postnie i wykwintnie. Bóg zapłać za Waszą pracę, Wasz talent i dobry smak.
Na zakończenie - za święty czas naszych rekolekcji, za każdego z nas, za organizatorki rekolekcji, szczególnie za Hanię, Kasię i Janę, za Siostry ze Zgromadzenia z Ich Przełożoną, za Siostrę Zakrystiankę, za Siostrę rekolekcjonistkę Marię, za naszego duchowego opiekuna Asystenta Kościelnego ks. Prałata Stanisława Ładę pragniemy podziękować Panu Bogu naszemu, Ojcu Wszechmogącemu pieśnią “Nie umiem dziękować Ci Panie”
